Mes'ele 2: - Zârûriyyât-ı Dîniyye (sh:10-11)

(10)

dînîyi şübhe etmeyerek cezmen tasdîk etdikçe kendisindeki imân-ı tafsîli tezâyüd eder.

İmdi imân-ı icmâli kâbîl-i ziyâde ve noksan değilse de imân-ı tafsîli ziyâde ve noksan kabûl etmekdedir.

(MES’ELE-2-)

Zârûriyyât-ı Dîniyye:

Hazeret-i Peygamber-i Zişân’ın teblîğ buyurmuş olduğu bizzarûre ve sûret-i kat’iyyede ma’lûm olan hüküm ve haberlerden ibâretdir.

Bu ma’lûmiyyet bizzât kendisinden işitmekle olduğu gibi tevatûren nakil sûretiyle de olur.

Mesâhif-i Şerîfede yazılan elfâz-ı Kur’aniyye’nin bilâ ziyâde velâ noksan Kelâm-ı İlâhî olması tevatûren menkûl olub tamâmen tasdîk olunmak lâzım olduğu gibi Kur’ân-ı Kerîm’in kat’iyyen ve sarîhan delâlet ettiği bütün hükümlerin dahî tasdîk olunması lâzımdır.

(11)

Haşr-ı cismânî ve ahvâl-i ahiretin hak ve savm ve salâtın farz ve şürb-i hamr ve sirkatin haram olması gibi. Ahkâm-ı dîniyyeden olduğunu kat’iyyen haber aldıktan sonra bunların birinde şek eden kimse bilâ şübhe kâfir olur.

[Ammâ ictihâd ile Kur’ân-ı Kerîm’den istinbât olunan ve bitarîk’ıl-âhâd Hazret-i Peygamber’den menkûl olan hüküm ve haberler zârûriyyât-ı diniyyede dâhil olmadıkları cihetle böyle bir şey’in sübûtunda şek etmek îmâna zarar vermez.

Fakat nâkiller mevsûk kimseler olunca kabûl etmemek ism ve ma’siyet sayılır. Çünki haber-i vâhid yâkîn vermezse de zan ifâde eder.

Hattâ ba’zen zevâli kabûl etmeyecek mertebede cezm husule getirir.

Elhasıl bir hadîs-i sahîh ile sâbit olan hükmü kabûl etmeyen kimse, eğer o hadîsin sübûtunda iştibâhından nâşi kabul etmiyorsa günahkâr olub, kâfir olmaz.

Lâkin Hazret-i Peygamber’den sâbit olduğunu i’tirafla berâber kabûl etmeyecek olursa kâfir olur.